Ugrupowanie, którego Pan Janusz Palikot jest szefem, ma w swym elaboracie programowym ślicznie brzmiące zapisy o równości. Mnóstwo abstrakcyjnych słów.
A jak przekładają się one na praktykę? Jak wygląda ta równość w „praktycznej realizacji”? Pan Janusz Palikot pokazał to jakiś czas temu, wypowiadając się na temat Pani Marszałek Sejmu Wandy Nowickiej. Niedawno podobnie „błysnął”, wypowiadając się o konkurencyjnym ugrupowaniu.
Pan „filozof z Lublina” deklaruje więc zasady, które mają świadczyć o jego „postępowości” i „europejskości”. W działaniu o tej równości jednak zapomina.
No cóż logika „pop-polityki” (tytuł jego dzieła)! Trzeba zaskakiwać elektorat happeningami, bo jeżeli happeningami został on pozyskany, to tylko tak można go przy sobie utrzymać. Inaczej ten elektorat zapomni o „aktorze” i skończą się jego marzenia nie tylko o „wielkiej” polityce, ale o polityce w ogóle.
Przy takiej strategii zasady i wartości „ładnie brzmią”, ale nie dają głosów. Wręcz przeszkadzają. Zamiast „filozof z Lublina” powinienem więc może napisać „sztukmistrz z Lublina”? Pewnie tak, ale tylko wtedy, jeżeli jednocześnie posłużymy się wypracowanym w stosunku do Średniowiecza „podziałem sztuki” na „wysoką” i jarmarczną (ludyczną).
O wartości programowej ugrupowania Pana Janusza Palikota mam ugruntowane swoje prywatne zdanie, którego nie zamierzam upubliczniać, aby nie naruszyć czyichś dóbr osobistych. Sprowokowany jednak wypowiedzią Pana Janusza Palikota postanowiłem sprawdzić na konkretnym przykładzie, czy być może nie jestem w błędzie. Bo być może Pan Janusz Palikot nie tylko pokazuje swą postawą, jaki jest mądry, jaki z niego „filozof”? Może tak jest?
Mówiąc więc wprost - postanowiłem sprawdzić, jak ta uzewnętrzniana w postawie „mądrość” przekłada się na proponowane rozwiązania ustrojowe. One bowiem decydują o możliwości zaistnienia wszelkich innych zmian: społecznych, ekonomicznych itd. Od nich zależy, czy najbardziej nawet „górnolotne” rozwiązania w innych dziedzinach będą realizowane, czy pozostaną na papierze.
Postanowiłem więc sprawdzić, co uprawnia Pana Janusza Palikota – oczywiście, tylko według jego mniemania – do wygłaszania tak ostrych, dyskryminujących sądów. Sięgnąłem do programu ugrupowania, któremu „szefuje” i co? Likwidacja senatu i powiatów. I to wszystko!
Żadnych innych propozycji rozwiązań ustrojowych nie ma!
Żałość ściska. Na takie pomysły mogłoby pewnie wpaść nawet dziecko w piaskownicy. A to są wszystkie propozycje ustrojowe ugrupowania, które bierze „grubą kasę” z naszych podatków na swe istnienie!
Tych „pomysłów” nawet nie wypada porównywać z programem reform ustrojowych zgłoszonych już w ramach SAMOOBRONY, który jest prawdziwą rewolucją. Bo faktycznie (realnie) przywraca państwo obywatelom – „każdemu Kowalskiemu”. Bo daje tym obywatelom -„każdemu Kowalskiemu” - „narzędzia” do sprawowania władzy w państwie.
I odbiera to państwo oligarchii partyjnej i innej.
Ktoś kiedyś powiedział, że«„Kantem” i „Niczem” stoi filozofia polska”» (Immanuel Kant i Friedrich Wilhelm Nietzsche). Nie sądzę, aby był to prawdziwy opis całości polskiej filozofii. Ale może coś w tym jest?
....................
Tekst ze zdjęcia (5 punktów):
" II. Program zmian i podejmowanych działań ustrojowych,w pozostałej przestrzeni publicznej oraz w rolnictwie.
„Polska to My. Odbierzmy nasz kraj układowi z Magdalenki (okrągłostołowemu)”.
1.Bezpośrednie podejmowanie decyzji przez ogół obywateli (naród) fundamentem ustroju państwa.
.
2.(Realne) prawo do odwoływania posłów – w trakcie kadencji – przez ich wyborców jako kolejne podstawowe prawo polityczne obywatelii fundament pośredniego decydowania obywateli o „przestrzeni wspólnej” w państwie.
.
3.Powołanie Krajowego Trybunału Praw Człowieka, orzekającego w oparciu o przyjęte pakty i konwencje (posiłkowo także w oparciu o Powszechną Deklarację Praw Człowieka ONZ). Przyznanie obywatelom prawa do zaskarżenia
(po wyczerpaniu trybu instancyjnego) każdego orzeczenia sądowego i każdej decyzji administracyjnej do tego Trybunału.
.
4. Likwidacja Senatu i powołanie w miejsce obecnego Sejmu dwóch nowych izb: Wielkiej Izby Poselskiej (bezpartyjnej – 360 posłów) i Małej Izby Poselskiej (wyłaniającej rząd – 200 posłów).
Wielka Izba Poselska, będąc głównym podmiotem ustawodawczym i kontrolnym w państwie, ma jednocześnie stać na straży praw obywateli.
(Powołanie tej izby jest elementem przywracania rozdziału „władz” w państwie, ale przede wszystkim, dostarczeniem obywatelom „narzędzia” do pośredniego decydowania o swym państwie)
.
5.Wybór posłów (od 1-2 w okręgu doMIP, od1-4 w okręgu doWIP)
w 100 okręgach z list: okręgowej, wojewódzkiej i krajowej. Podział głosów na listy proporcjonalnie do liczby głosów oddanych na te listy. Potem podział mandatów w okręgach (ale zawsze minimum po jednym do każdej z izb w każdym ze 100 okręgów), potem przydzielenie mandatów poszczególnym osobom, które kolejno uzyskały najwięcej głosów. Wyborca decyduje, na którą listę oddaje głos. Jednocześnie tym samym deklaruje, z której listy posłów będzie kontrolował .
............
Teksty autora także na www.grudziecki.blog.pl
Zobacz galerię zdjęć:
Komentarze